Badanie przeprowadzono w celu oceny postrzegania rodziny przez dzieci. Próbę badawczą stanowiło 73 uczniów z trzech opolskich szkół (w tym 53 osoby uczęszczały do klasy szóstej szkoły podstawowej, a 20 do klasy trzeciej gimnazjum). Do zebrania materiału badawczego zastosowano kwestionariusz ankiety. W ramach projektu badawczego przeprowadzono także dyskusję na temat rodziny i zajęć z wychowania do życia w rodzinie. Ankietowani w niewielkim stopniu doświadczają uczuć negatywnych w swoich rodzinach (jedynie u czterech osób zaobserwowano przewagę negatywnych emocji nad pozytywnymi). Zgodnie z odpowiedziami respondentów większość z nich doznawała w domu poczucia bezpieczeństwa, miłości i czułości. Jako nieudane swoje dzieciństwo określiło 10% ankietowanych, wskazując jako jeden z powodów problemy finansowe rodziców. Większość osób szukałoby wsparcia u matki, 12% wskazało osoby poza rodziną (głównie kolegów). Większość dzieci i młodzieży rozmawia najczęściej z matką (przede wszystkim na tematy związane ze szkołą i ocenami); w rozmowach z ojcem zazwyczaj przeważa polityka. Około 50% rodziców akceptuje błędy swoich dzieci, jednak oczekuje też poprawy. Na pytanie o swoją wyobrażaną przyszłą rodzinę tylko cztery osoby odpowiedziały, że jej nie założą, a cztery nie potrafiły precyzyjnie przedstawić takiego obrazu. Ujawniono również, że zajęcia z wychowania do życia w rodzinie nie wpłynęły na zdanie większości respondentów na temat rodziny. Wśród odpowiedzi o przyczynę tego stanu najczęściej znajdowały się następujące: już wszystko wiedziałem, nie słucham pani, zajęcia są nudne, pani nie potrafi nam tego wytłumaczyć.