Celem badania była weryfikacja efektywności warsztatu antystresowego dla pedagogów. Program zajęć obejmował m.in. niwelowanie stresu nauczycielskiego oraz doskonalenie umiejętności radzenia sobie ze stresem, a także kształtowanie zasobów osobistych w zakresie poczucia koherencji, samooceny i asertywności. Wśród technik stosowanych podczas warsztatów znalazły się techniki wykorzystywane w terapii poznawczej, terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach oraz terapii behawioralnej. Próbę badawczą stanowiły 72 uczestniczki warsztatów (w tym 46 pracowało w szkołach podstawowych, a 26 – gimnazjach) – 35 osób miało od 31 do 45 lat, 19 – do 31 lat, 18 – więcej niż 45 lat. Staż pracy 36,1% badanych wynosił od 16 do 25 lat, 26,4% – do pięciu lat, 20,8% – od sześciu do 15 lat, a 16,7% – powyżej 25 lat. Niemal połowa respondentek była nauczycielkami edukacji wczesnoszkolnej (47,2%), 36,1% stanowiły nauczycielki przedmiotów humanistycznych, a 11,1% nauczycielki przedmiotów ścisłych lub artystycznych (5,6%). Oceny skuteczności dokonano w wyniku analizy porównawczej wartości wyników średnich uzyskanych przez uczestniczki zajęć przed rozpoczęciem warsztatu oraz po jego zakończeniu. Po zakończeniu warsztatu wzrosła u badanych nauczycielek tendencja do przejawiania w sytuacji stresowej stylu skoncentrowanego na zadaniu oraz dwóch stylów unikowych, polegających na angażowaniu się w czynności zastępcze i na poszukiwaniu kontaktów towarzyskich. Nastąpiło obniżenie tendencji do koncentrowania się na emocjach w momencie doznawania stresu. W badaniach końcowych znacząco spadł poziom stresu nie tylko we wszystkich jego aspektach, lecz także w wyniku ogólnym. Jednocześnie zaobserwowano istotny wzrost poziomu zasobów osobistych – samooceny, asertywności i poczucia koherencji.