Celem badania była weryfikacja następujących hipotez: 1. Nauczanie komplementarne (blended learning) jest najlepszą formą kształcenia z punktu widzenia skuteczności mierzonej wynikami nauczania. 2. Formy nauczania tradycyjnego oraz zdalnego (e-learning) charakteryzują się podobną skutecznością kształcenia. 3. Skuteczność kształcenia uzależniona jest od typu charakteru danego przedmiotu. Badanie przeprowadzono wśród studentów Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Składało się z trzech faz: przygotowawczej, zasadniczej i analitycznej. Ankietą badawczą (pierwsza – wstępna – miała za zadanie ustalenie preferencji form kształcenia; druga – końcowa – skupiała się na zebraniu opinii studentów o przeprowadzonych zajęciach) posłużono się w etapie zasadniczym w grupie 292 studentów. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że zajęcia tradycyjne i w formie blended learningu (TIK) mogą charakteryzować się podobną skutecznością kształcenia, niezależnie od typu nauczanego przedmiotu (opisowego lub ilościowego). Wykazano również, że zdaniem respondentów skuteczność nauczania uzależniona jest od typu i charakteru danego przedmiotu. Ustalono ponadto, że skuteczność kształcenia uzależniona jest od płci, a także dotychczasowej średniej ze studiów z podobnych przedmiotów.