Badanie przeprowadzono w celu diagnozy przyczyn oraz poziomu lęków i obaw młodzieży akademickiej uczącej się na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Sformułowano następujące pytania badawcze: Czego studenci boją się obecnie? Jakie obawy związane są z perspektywą dorosłego życia? W jakim stopniu opanowali kompetencje niezbędne do samodzielnego funkcjonowania i komu je zawdzięczają? Próbę badawczą stanowiło 108 studentów pedagogiki w wieku od 18 do 21 lat z Wydziału Pedagogicznego i Artystycznego (27 osób specjalizowało się w edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej z terapią pedagogiczną, 54 – w pedagogice opiekuńczej, resocjalizacji i profilaktyce społecznej, a 27 – pedagogice opiekuńczej; 65 osób pochodziło ze wsi, 27 z małych miast, a 16 z dużego miasta). Badanych poproszono o wypełnienie ankiety składającej się z 20 prawdopodobnych przyczyn lęku (spośród 20 należało wybrać pięć i umiejscowić je na pięciostopniowej skali). Zadaniem respondentów było także uzupełnienie zdań: Kiedy myślę o przyszłości, to najbardziej boję się… oraz Jesteśmy pokoleniem… W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono tezę, że pochodzenie środowiskowe nie wpływa na istotne zróżnicowanie młodzieży w zakresie odczuwanych lęków i obaw. Spośród niepokojących zjawisk ankietowani najczęściej wskazywali alienację społeczną, bezrobocie absolwentów oraz zagrożenia biedą i bezradnością. Najważniejszą wartością (ukrytą za obawami) okazało się zdrowie. Ponadto respondenci scharakteryzowali siebie jako „pokolenie multimedialne”, co wiązało się z określeniem roli internetu w ich życiu (wykorzystywanego nie tylko do poszukiwania wiedzy i informacji, lecz także do zawierania znajomości, rozmawiania czy kupowania i sprzedawania). Dodatkowo odnotowano, że rodzice i nauczyciele przestali budzić respekt wśród badanych.