Przedmiotem badania był problem występowania zjawiska „pokolenia” w powojennej Polsce. Przeprowadzono pod tym kątem analizę teorii socjologicznych (między innymi K. Mannheima, F. Breudela, J. Garewicza, teorii „efektu wieku”) oraz danych uzyskanych w trzech falach badania podłużnego przeprowadzonego przez CBOS (lata: 1998, 2002, 2006), dotyczącego identyfikacji młodzieży. Wyniki analizy sugerowały dwa rozwiązania trudności w identyfikacji rzeczonych „pokoleń” wśród młodzieży: 1) istnienie powojennych pokoleń jako „aktualności” dopóty, dopóki żyją ich przedstawiciele, przy jednoczesnym braku możliwości zbadania tych pokoleń za pomocą dostępnych narzędzi ilościowych; 2) brak występowania w powojennej Polsce pokoleń rozumianych jako „aktualne pokolenia”, a zamiast tego występowanie pokoleń jako „jednostek pokoleniowych”, czyli pojedynczych kontestatorów, których program zmian nie spotykał się z powszechnym odzewem.