Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Czy istnieją różnice w zakresie poczucia bezpieczeństwa pomiędzy dziewczętami i chłopcami? Czy płeć różnicuje poziom agresji u młodzieży? Czy istnieje zależność pomiędzy poziomem nasilenia syndromu agresji a poczuciem bezpieczeństwa? Czy młodzież o wysokim i niskim poziomie agresji różni się pod względem poczucia bezpieczeństwa? Do zebrania materiału badawczego zastosowano Inwentarz Psychologiczny Syndromu Agresji Z. Gasia, Kwestionariusz Poczucia Bezpieczeństwa Z. Uchnasta oraz ankietę demograficzną. Badaniem objęto 510 uczniów szkół ponadgimnazjalnych w Łodzi. Spośród wszystkich uczestników do dalszej analizy zakwalifikowano dwie grupy młodzieży: grupę charakteryzującą się wysokim syndromem agresji (122 osoby) oraz grupę charakteryzującą się niskim syndromem agresji (88 osób). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono brak statystycznie istotnych różnic w zależności od płci w zakresie ogólnego syndromu agresji oraz jej czterech wymiarów szczegółowych (samoagresji, agresji ukrytej, skierowanej na zewnątrz oraz skłonności do działań odwetowych). Jedyną różnicę odnotowano pod względem kontroli zachowań agresywnych. Okazało się, że chłopcy w większym stopniu niż dziewczęta kontrolowali swoją agresję. Wykazano wyższy poziom poczucia bezpieczeństwa u uczniów niż uczennic. Zgromadzony materiał pozwolił stwierdzić ujemną korelację między zachowaniami agresywnymi a poczuciem stabilności, bliskości z innymi i zaufania do siebie.