W badaniu założono wstępnie, że nauczyciele kierują się różnymi (a często nieuświadomionymi) kryteriami podczas określania uczniów jako różniących się poziomem zdolności. Poziom zdolności uczniów zdiagnozowano za pomocą nominacji nauczycieli (wychowawców poproszono o ocenę uczniów na skali: zdolny – przeciętny – niezdolny). Kreatywność uczniów z kolei zbadano z wykorzystaniem dwóch technik psychometrycznych: testu TCT-DP Urbana i Jellena oraz Testu Wyobraźni Twórczej Janusza Kujawskiego; dodatkowo posłużono się Kwestionariuszem Twórczego Zachowania KAHN. Poziom osiągnięć szkolnych określono za pomocą średniej ocen badanych w semestrze poprzedzającym badanie i w aktualnym semestrze. W badaniu wzięło udział 194 uczniów czterech klas drugich i czterech klas trzecich liceum ogólnokształcącego w Radziejowie. W badanej próbie było 109 kobiet i 85 mężczyzn. Zdaniem nauczycieli 28% uczniów było zdolnych, 7% – niezdolnych, a 65% – przeciętnych. 53,8% uczniów uznanych za niezdolnych to osoby z niskimi wynikami w nauce, a zatem spośród 13 potencjalnie niezdolnych uczniów jedna osoba osiągała wysokie wyniki w nauce. Spośród uczniów uznanych przez nauczycieli za zdolnych 5% (trzy osoby) uzyskiwało niskie wyniki w nauce, a 21 uczniów – wysokie. Można zatem wnioskować o wpływie czynnika oceny szkolnej na przypisywanie uczniom etykiety „zdolny”. Wyniki badania potwierdziły również, że osiągnięcia szkolne są silniej związane z uznaniem kogoś za zdolnego niż zdolności twórcze. Nie stwierdzono zależności między kreatywnością a rezultatami szkolnymi. Okazało się ponadto, że nauczyciele za uczniów zdolnych częściej uznawali dziewczęta niż chłopców. Ponadto, to kobiety częściej niż mężczyźni uzyskiwały wysokie wyniki w nauce.