Autorka badania zakłada, że stereotypowe postrzeganie roli kobiet i mężczyzn wpływa na zmniejszenie roli kobiet w polskiej polityce. Uważa ponadto, że w polskiej polityce powinno się dokładać wszelkich starań, by wzrósł udział w niej kobiet. W analizie badaczka podkreśla, że w połowie lat 90. wyższe wykształcenie posiadało niemal tyle samo kobiet co mężczyzn. Natomiast już w 2009 roku wśród kobiet z populacji w wieku 24–64 lata 24% posiadało wyższe wykształcenie (wśród mężczyzn odsetek osób z wykształceniem wyższym był mniejszy o 6,7%). W roku akademickim 2009/2010 kobiety stanowiły 58,2% studentów, ale studiują przede wszystkim takie kierunki, jakie nie rokują wysokiej zatrudnialności. Polacy są skłonni do przypisywania kobietom większych predyspozycji humanistycznych niż ścisłych, co wiąże się z niedoreprezentowaniem kobiet na kierunkach ścisłych. Mimo większych osiągnięć edukacyjnych kobiety są w gorszej sytuacji na rynku pracy niż mężczyźni – częściej zmagają się z bezrobociem, niższymi zarobkami. Należy zatem zwrócić uwagę na redukowanie nierówności międzypłciowych na rynku pracy w ramach polityki edukacyjnej. Do lepszej pozycji kobiet na rynku pracy mogą przyczynić się zauważalna poprawa osiągnięć szkolnych chłopców i większe zainteresowanie w zakresie matematyki i nauk ścisłych wśród dziewcząt. Badaczka wskazuje na rolę mediów w eliminowaniu kobiet z życia politycznego – pytania zadawane kandydatkom podczas wyborów dotyczą przede wszystkim życia osobistego, a nie kwalifikacji czy osiągnięć zawodowych (Szczepańska, 2002), co przyczynia się do postrzegania kobiet jako nieznających się na polityce.