Celem badania było określenie poziomu osiągnięć arytmetycznych dzieci kończących edukację przedszkolną w kontekście długości okresu nauki w przedszkolu, płci dzieci oraz ich statusu społeczno-ekonomicznego (SES). Zastosowano następujące metody badawcze: test umiejętności matematycznych składający się z czterech zadań (E. Putkiewicz, R. Dolata, B. Murawska) oraz analizę dokumentów (Karta dziecka sześcioletniego). Badaniem objęto 200-osobową grupę dzieci w wieku sześciu i siedmiu lat z dwóch białostockich szkół podstawowych. W badanych szkołach realizowano Minimum Programowe wydane przez MEN 11 kwietnia 1992 roku. Dzieci podzielono na dwie grupy: 100 osób uczęszczających przez rok do przedszkola (tzw. zerówka) oraz 100 osób uczęszczających do przedszkola przez cztery lata. W każdej z tych grup połowę stanowiły dziewczęta, połowę zaś chłopcy. 70% dzieci pochodziło z rodzin o wysokim statusie społeczno-ekonomicznym, 30,1% – z rodzin o niskim statusie społeczno-ekonomicznym. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić pozytywny wpływ dłuższego kształcenia przedszkolnego na wyniki uzyskane przez dzieci – w grupie uczącej się w przedszkolu przez cztery lata niemal 50% osiągnęło najwyższy poziom umiejętności matematycznych, drugie tyle zaś – poziom średni. W drugiej grupie 20% dzieci osiągnęło poziom najwyższy, 20% – najniższy, 60% – średni. Długość edukacji przedszkolnej miała duże znaczenie dla dzieci, w tym szczególnie dla chłopców pochodzących z rodzin o niskim wskaźniku SES.