Badanie przeprowadzono w celu weryfikacji następujących hipotez: 1) Uczniowie zdolni o wysokich wynikach w nauczaniu charakteryzują się perfekcjonizmem zdrowym, a uczniowie zdolni o niskich wynikach – perfekcjonizmem neurotycznym lub brakiem perfekcjonizmu. 2) Uczniowie zdolni z wysokimi i niskim wynikami w nauczaniu różnią się w zakresie wymiarów składających się na perfekcjonizm. 3) Płeć wpływa na rodzaj i ekspresję perfekcjonizmu w kontekście osiągnięć szkolnych u zdolnych uczniów. Próbę badawczą stanowiło 405 uczniów gimnazjów i liceów ogólnokształcących w Toruniu. W związku z przesiewowym charakterem badania skonstruowano 26-osobową grupę kryterialną (posługując się definicją SNO sformułowaną przez N. Colangelo oraz Testem Matryc dla Zaawansowanych Ravena), w której znaleźli się uczniowie posiadający średnią ocen z semestru zimowego w roku szkolnym 2006/2007 poniżej poziomu 4,0. Metodą doboru parami utworzono grupę kontrolną, którą tworzyli uczniowie (N = 26) o średniej wyższej niż 4,5. Do pomiaru poziomu perfekcjonizmu zastosowano Kwestionariusz Sposobu Pracy (GWHS) autorstwa Schuler. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono istotne różnice między uczniami zdolnymi z wysokim i niskimi osiągnięciami szkolnymi w zakresie trzech wymiarów perfekcjonizmu: oczekiwania rodziców, krytycyzmu rodziców oraz porządku i organizacji. Uzyskany materiał nie pozwolił potwierdzić natomiast założenia o różnicach między chłopcami a dziewczętami w żadnym z badanych wymiarów. Dodatkowo wykazano, że w kwestii ogólnego czynnika perfekcjonizmu wystąpiła tendencja statystyczna w różnicach wyników między osobami zdolnymi o wysokim poziomie osiągnięć i osobami otrzymującymi niskie wyniki w nauczaniu.