Celem badania było ustalenie relacji między formą wypowiedzi dialogowej tworzoną przez dzieci a wiekiem partnera w rozmowie. Objęto nim 42 dzieci sześcioletnich uczęszczających do krakowskich przedszkoli oraz 12 nauczycielek. Rozmowy dzieci rejestrowano na taśmę magnetofonową. Zgromadzono w rezultacie 58 rozmów rówieśniczych oraz 26 rozmów dziecka z nauczycielką. Przeprowadzono analizę rozmów pod kątem ich tematyki, treści i ciągłości oraz umiejętności współtworzenia rozmowy przez dzieci. Wyniki badania pozwoliły potwierdzić hipotezę, zgodnie z którą umiejętność prowadzenia dialogu przez dzieci jest zależna od wieku rozmówcy. Rozmowy z rówieśnikami cechowały się niższym stopniem ciągłości niż rozmowy z nauczycielką. Zdolność dzieci do współtworzenia rozmowy warunkowana była również rolą przyjmowaną przez nauczycielkę. Podążanie w rozmowie za dzieckiem oraz respektowanie jego toku myślenia skłaniała dzieci do tworzenia dłuższych i bogatszych treściowo dialogów.