Celem badania była diagnoza poziomu realizacji zagadnień dotyczących tematyki środowiska społeczno-przyrodniczego wśród uczniów klas trzecich. Badanie miało charakter testowy, a jego wersja umożliwiała odniesienie wyników do rezultatów uzyskanych przez respondentów w badaniach M. Pucek w latach 80. W 1987 roku próba liczyła 713 uczniów z 37 klas trzecich szkół miejskich i wiejskich. W 2002 roku badaniem objęto 401 uczniów z 20 klas trzecich również z obu środowisk. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że nauczanie przedmiotowe w zakresie środowiska społeczno-przyrodniczego dawało lepsze rezultaty edukacyjne niż nauka zintegrowana (o czym świadczą różnica w skali osiągnięć wynosząca 12,5% oraz wyniki ponad połowy uczniów z wcześniejszego badania utrzymujące się na poziomie wysokim). Wykazano, że osiągnięcia szkolne uczniów w latach 80. mieściły się w dolnej granicy poziomu wysokiego, natomiast w kształceniu zintegrowanym utrzymywany jest poziom przeciętny. Jednocześnie okazało się, że nieco lepsze wyniki uzyskali uczniowie pochodzący z obszarów wiejskich niż miejskich. Ponadto zgromadzony materiał pozwolił stwierdzić, że największą grupę obu środowisk stanowili badani prezentujący przeciętny poziom wiedzy społeczno-przyrodniczej (44,2% w mieście oraz 58,7% na wsi). Dodatkowo odnotowano, że przeważająca większość uczniów (43,2%), którzy osiągali niskie wyniki, uczęszczała do szkół miejskich.