Sformułowano następujące pytania badawcze: czy nauczyciele nauczania zintegrowanego znają metody kreatywne wykorzystywane w edukacji fizycznej?; czy potrafią zastosować je w praktyce?; jak postrzegają ich walory? W badaniu wzięło udział 214 nauczycielek nauczania zintegrowanego na pierwszym etapie edukacji w szkole podstawowej. Badane były jednocześnie studentkami Podyplomowych Studiów Nauczania Zintegrowanego. 93 nauczycielki pochodziły ze środowiska wiejskiego, a pozostałe – z miejskiego. W badaniu posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, kwestionariuszem ankiety. Jeśli chodzi o znajomość metod kreatywnych stosowanych w edukacji fizycznej, 34,6% zadeklarowało znajomość metod Rudolfa Labana, 18,2% – Carla Orffa, 21% – Marii i Alfreda Kniessów, 36,5% – Weroniki Sherborne, 15,2% – pedagogiki zabawy Klanzy, 87,4% – opowieści ruchowej. Zdaniem 36,7% nauczycielek metody kreatywne w edukacji fizycznej pobudzają wyobraźnię, w opinii 30,5% – kształtują prawidłową postawę ciała, 30% – sprawiają, że dzieci chętniej wykonują zadania, 20,4% – dostarczają zadowolenia i radości, 17,1% – uczą współpracy i współdziałania, 16,7% – rozwijają aktywność twórczą, 13,3% – urozmaicają zajęcia, 10% – dostarczają doświadczeń, a 7,1% – są przydatne w pracy z małymi dziećmi. Wyniki badania wykazały, że nauczycielki dość tradycyjnie podchodzą do metod twórczych i uważają, że powinny być stosowane przede wszystkim w edukacji muzycznej, plastyczno-technicznej i ruchowej. Okazało się ponadto, że respondentki miały problemy z dostosowaniem zadań do celów działań twórczych. Stwierdzono poza tym, że mniej niż połowa badanych umiała zastosować metody kreatywne do realizacji zadań ruchowych.