Badanie miało na celu diagnozę wiedzy przyrodniczej uczniów kończących pierwszy etap edukacji. Badaniem objęto 319 uczniów klas trzecich szkół podstawowych z trzech środowisk: dużego miasta, małego miasta i ze wsi. Zastosowano następujące metody badawcze: pomiar osiągnięć szkolnych serią testów, wywiad środowiskowy, analizę dokumentów szkolnych, analizę grafową programu nauczania, techniki statystyczne. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że wiedza przyrodnicza trzecioklasistów różniła się od osiągnięć zakładanych przez program nauczania. Najwięcej poprawnych odpowiedzi w teście uzyskano w zakresie materiału pierwszej klasy szkoły podstawowej (73,1%). Materiał z drugiej klasy opanowano w 56,5%, materiał z trzeciej – w 44,3%. Oznaczało to, że znaczna większość badanych trzecioklasistów uzyskała ocenę niedostateczną z testu wiadomości. Najwięcej poprawnych odpowiedzi udzielano z zakresu botaniki (szczególnie budowy roślin okopowych i zbożowych) oraz ekologii z elementami ochrony przyrody (szczególnie warunków życia w polu i lesie oraz w poszczególnych warstwach lasu). Najlepsze wyniki uzyskali uczniowie szkół z małych miast, najgorsze zaś – ze wsi. Na podstawie powyższych wyników badania można było zatem wnioskować, że propedeutyczny etap kształcenia nie stworzył uczniom dobrych podstaw do dalszej nauki przedmiotów przyrodniczych.