Badanie miało na celu analizę zjawiska drugoroczności i odpadu szkolnego na podstawie danych GUS-u z lat 1990-1999. Problematykę odniesiono do zagadnienia różnych środowisk edukacyjnych (miasto, wieś). Wyniki analizy pozwoliły stwierdzić, że relacja uczniów powtarzających klasę w stosunku do liczby uczniów rozpoczynających naukę w danej klasie wynosiła 1-2%, co świadczyło o dużej skuteczności systemu edukacyjnego. Porównanie danych z różnych lat ujawniło ponadto tendencję spadkową liczby repetentów. Zaobserwowano trend, zgodnie z którym najwyższy odsetek uczniów powtarza klasę siódmą szkoły podstawowej (1,5-2%), a najniższy odsetek klasę drugą i ósmą. Uwzględnienie w analizie środowisk edukacyjnych ujawniło, że odsetek uczniów wiejskich powtarzających klasę we wszystkich analizowanych latach był znacznie niższy od analogicznego wskaźnika wśród uczniów szkół miejskich. Wśród repetentów konsekwentnie dominowali również chłopcy (około 77%). Analiza wskaźników odpadu szkolnego pozwoliła stwierdzić, że osiąga on najwyższą wartość dla pierwszej klasy szkoły podstawowej. Jednocześnie stwierdzono zmniejszenie się całkowitej liczby uczniów, którzy odpadli w trakcie nauki w szkole. Dokładniejsza analiza danych liczbowych dotyczących drugoroczności i odpadu szkolnego ujawniła występowanie progu adaptacyjnego (duży wskaźnik drugoroczności po pierwszej klasie szkoły podstawowej) oraz progu programowo-organizacyjnego (między drugą i czwartą klasą szkoły podstawowej).