Badanie miało na celu weryfikację hipotezy, zgodnie z którą młodzież dyslektyczna cechowała się wysokim poziomem intuicji w czytaniu. Badaniem objęto dwie grupy młodzieży licealnej z klas drugich Liceów Ogólnokształcących nr 1, 2 i 3 w Stargardzie Szczecińskim. Pierwsza grupa (19 osób) składała się z młodzieży z dysleksją, druga grupa (19 osób) – z młodzieży bez trudności w czytaniu i pisaniu. Wszyscy uczniowie posiadali średnie wyniki w nauce (3,5-4,0). Badanie składało się z trzech etapów: 1) pomiar intuicji w czytaniu, płynności słownej, płynności skojarzeniowej, płynności ekspresyjnej, oryginalności myślenia, płynności skojarzeniowej – synonimy, zdolności matematyczne i rysunkowe; 2) trening twórczości i intuicji składający się z pięciu spotkań po dwie godziny zegarowe (ćwiczenia ruchowe, werbalne, matematyczne i rysunkowe); 3) powtórny pomiar zmiennych wymienionych w pierwszym etapie. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że młodzież z dysleksją charakteryzowała się większym zaangażowaniem podczas treningu, a zatem też podczas zadań nietypowych dla nauki szkolnej. Brak narzuconych reguł w rozwiązywaniu danego zadania wyzwalał wysoki poziom aktywności twórczej młodzieży, przy czym młodzież bez dysleksji wymagała dodatkowych wskazówek, szukała wyuczonych wcześniej wzorców postępowania, młodzież dyslektyczna zaś intensywniej przeżywała osiągnięcie sukcesu w trakcie rozwiązywania zadań. Można było zatem stwierdzić, że młodzież z dysleksją była bardziej podatna na niekonwencjonalne metody nauczania. Potwierdziła się również hipoteza o wyższym poziomie intuicji wśród młodzieży z dysleksją. Porównanie wyników pomiaru przed treningiem i po ujawniło poprawienie się wyników obu grup, ale z przewagą młodzieży dyslektycznej.