Celem badania było określenie związku między intuicją i inteligencją emocjonalną u nauczycieli. Badaniem objęto 56 nauczycieli o zróżnicowanym stażu i profilu przedmiotowym, których średni wiek wyniósł 31,1 roku. Badanych poproszono o przypomnienie sobie i krótkie opisanie sytuacji związanej z dzieckiem, w której udało im się osiągnąć jakiegoś rodzaju sukces. Następnie respondenci wypełnili kwestionariusz AR A. Koloańczyk (1999), kwestionariusz własnego autorstwa Podejmowanie Decyzji oraz kwestionariusz Jak pogłębiać inteligencję emocjonalną J. Segal (1997). Wyniki badania potwierdziły przypuszczenie o związku między inteligencją emocjonalną a skłonnością do korzystania z intuicji w trakcie rozwiązywania problemów. Zależność ta odnosiła się do tych doświadczeń nauczycieli, które oceniano jako pozytywne, to znaczy dotyczyły odniesionego sukcesu w relacjach z dzieckiem. Nie można było zatem wyciągnąć wniosków dotyczących występowania takiej zależności w sytuacjach odbieranych negatywnie. Analiza statystyczna ukazała istotny statystycznie, lecz słaby związek między inteligencją emocjonalną a skłonnością do korzystania z intuicji, przy czym w rozważaniu siły związku należy wziąć pod uwagę to, jaki aspekt intuicji kontrolowano za pomocą narzędzi badawczych (w przypadku zrealizowanego badania był to aspekt powiązany z myśleniem i rozwiązywaniem problemów, nie zaś z emocjami). Można było zatem przypuszczać, że uwzględnienie intuicji emocjonalnej zwiększyłoby siłę uzyskanego związku.