Badaniu poddano związek między wdzięcznością a szczęśliwym życiem. Sformułowano trzy hipotezy badawcze: 1. Zadowolenie z życia jest istotnie pozytywnie związane z doświadczaniem i okazywaniem wdzięczności. Im więcej takich doświadczeń, tym większe zadowolenie z życia. 2. Ilość i jakość więzi z ludźmi jest istotnie pozytywnie związana z doświadczaniem i okazywaniem wdzięczności. 3. Zaufanie do ludzi jest istotnie pozytywnie związane z doświadczaniem i okazywaniem wdzięczności. Im więcej takich doświadczeń, tym wyższy poziom zaufania do ludzi – wiary w nich. Badaniem objęto 83 osoby; byli to głównie nauczyciele szkół podstawowych, gimnazjalnych i średnich. W badanej próbie znalazło się 69 kobiet i 14 mężczyzn. Średnia wieku wyniosła 37,39 roku, SD = 9,12. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że w próbie badawczej nie było osoby wykluczonej z wymiany społecznej albo nieznającej uczucia wdzięczności. Niektóre osoby uważały, że doświadczenie dobra i wdzięczności zdarza się rzadko. Respondenci twierdzili, że odczuwali wdzięczność wobec innych częściej niż inni czuli to wobec nich samych. Poza tym badani deklarowali, że częściej okazywali innym wdzięczność, niż była ona im okazywana przez inne osoby. Na podstawie wyników badania potwierdzono zależność między wdzięcznością a odczuwaną satysfakcją z życia – im większe było natężenie wdzięczności wobec innych, tym wyżej oceniano satysfakcję z życia w przeszłości, życia jako całości, dobroci więzi z innymi oraz poziom zaufania do ludzi. Nie potwierdzono zależności między natężeniem wdzięczności a oceną bieżącej satysfakcji z życia, satysfakcji oczekiwanej w przyszłości oraz satysfakcjami cząstkowymi. Poza przewidywanymi hipotezami okazało się, że pozytywne związki występują pomiędzy wdzięcznością innych wobec badanych a ich satysfakcją z życia (w przeszłości, jako całości i w ogólności), jakością więzi społecznych i zaufaniem do ludzi.