Badaniem objęto 32 rodziny, które adoptowały dzieci przez Katolicki Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy, Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy Towarzystwa Przyjaciół Dzieci oraz Publiczny Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy w Warszawie. Wiek dzieci mieścił się w przedziale od sześciu miesięcy do dziewięciu lat. W badaniu wykorzystano kwestionariusz własnej konstrukcji składający się z 45 pytań. W sumie przeprowadzono 64 wywiady. Większość rodziców deklarowała, że adopcja przyniosła im więcej radości, niż się spodziewali. Matki częściej życzyły sobie, by adoptowane dziecko posiadło w wyniku wychowania cechy związane przede wszystkim z wykonywaniem zadań (pracowitość i samodzielność), natomiast ojcowie skupiali się częściej na cechach związanych z relacjami z innymi ludźmi (dobroć, życzliwość, bycie kochającym). Matki twierdziły najczęściej, że wychowanie dziecka raczej nie stanowi trudu (69%), a ojcowie uważali, że zdecydowanie nie stanowi trudu (31%) lub jest raczej trudne (31%). 19% badanych z obu grup nie miało żadnych kłopotów wychowawczych z adoptowanymi dziećmi. Matki najczęściej wskazywały na wdrażanie przyzwyczajeń (66%), a ojcowie – na brak czasu na kontakt z dzieckiem (23%) oraz brak umiejętności komunikowania się z dzieckiem (22%). Problemów wychowawczych obawiało się 20% matek i 5% ojców, a odziedziczenia przez dziecko negatywnych cech po biologicznych rodzicach 5% matek i 11% ojców.