Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: W jaki sposób nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej definiują trudności wychowawcze? Jaki odsetek uczniów sprawia trudności wychowawcze i jakie są ich przejawy? Jakie są uwarunkowania trudności wychowawczych w opinii nauczycieli? Jak nauczyciele radzą sobie z zapobieganiem i minimalizowaniem trudności wychowawczych i jakie działania w tym zakresie podejmuje szkoła? Próba liczyła 98 nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej ze szkół zlokalizowanych na terenie województwa lubelskiego. Do zebrania materiału posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem techniki autorskiego kwestionariusza, który zawierał 13 pytań (półotwartych i otwartych). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że zdaniem większości respondentów na pierwszym etapie kształcenia trudności wychowawcze sprawiało 17,1% uczniów (część ankietowanych wskazała, że odsetek ten wynosi poniżej 10%). Wykazano, że w opinii 72,4% osób rozmiar zjawiska trudności wychowawczych zwiększył się w czasie trwania ich pracy zawodowej (z około 5% w pierwszych latach pracy do 15%, 20% a nawet 30%). Do przejawów problematycznego zachowania wychowanków zaliczono: agresję (słowną i fizyczną, wymuszenia) – 11,42%; niepowodzenia w nauce – 10,55%; trudności w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych – 5,7%, korzystanie przez uczniów z telefonów komórkowych w czasie zajęć – 5,1%. Wśród przyczyn występowania trudności wychowawczych badani najczęściej wskazywali niedomagania w funkcjonowaniu rodzinnego środowiska wychowawczego (96,9%). W dalszej kolejności zwracano uwagę na błędy wychowawcze rodziców, złą atmosferę w domu rodzinnym, bezrobocie rodziców, patologie rodzinne, a także niską samoocenę wyniesioną z domu rodzinnego.