Badanie przeprowadzono na próbie 100 dzieci z klas II-III szkoły podstawowej. Wiek badanych mieścił się w przedziale 8-9 lat. Dzieci zostały podzielone na dwie grupy: uczniów osiągających bardzo dobre i dobre wyniki w nauce oraz osiągających bardzo niskie, niskie i średnie (maksymalnie 3+) wyniki w nauce. Do pomiaru wykorzystano Test Lęku Dziecięcego TLD w polskiej wersji. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że dzieci osiągające niepowodzenie w nauce bardzo boją się utraty poczucia miłości, czułości i bezpieczeństwa ze strony rodziców; nadmiernych kar wymierzanych przez rodziców; postawy nadmiernie dominującej i wymagającej matki; braku zainteresowania ze strony rodziców. Okazało się, że lęk wiązał się z niepowodzeniem szkolnym – im bardziej dziecko bało się negatywnej postawy rodziców albo braku zainteresowania sobą i osiągnięciami szkolnymi, tym większe niepowodzenie szkolne osiągało. Natomiast dzieci uzyskujące powodzenie szkolne charakteryzowały się niskim i przeciętnym lękiem. Kiedy zaczynały naukę, nie przeżywały żadnych traumatycznych sytuacji związanych z postawą rodziców, rodzeństwa albo nauczycieli. Dzieci dobrze uczące się nie bały się nikogo, bo pracowały z własnej woli, miały poczucie wewnętrznego obowiązku, akceptowały rodziców, lubiły się uczyć i uczęszczać na zajęcia dodatkowe.