Przedmiotem badania był obraz własnej osoby w autoprezentacji prywatnej i publicznej młodzieży szkolnej. Sformułowano następującą hipotezę badawczą: W warunkach autoprezentacji prywatnej w zakresie cech pozytywnych jednostka spostrzega siebie bardziej odrębnie od innych aniżeli w warunkach autoprezentacji publicznej. Do hipotezy dodano dwa pytania badawcze: Czy i w jaki sposób warunki autoprezentacji (prywatne – publiczne) różnicują poziom deklarowanej odrębności „ja” w zakresie cech negatywnych? Czy i w jaki sposób warunki autoprezentacji (prywatne – publiczne) różnicują wysokość samoopisów badanej młodzieży w zakresie cech pozytywnych i negatywnych? Badaniem objęto młodzież w wieku od 14 do 18 lat – uczniów dwóch ostatnich klas szkoły podstawowej oraz trzecich klas gimnazjum ogólnokształcącego w Warszawie. Do zebrania materiału wykorzystano różne metody typu „papier – ołówek”, w tym Arkusz Samoopisu do badania autoprezentacji. Arkusz składał się z 30 przymiotników – 15 dotyczyło cech pozytywnych, a 15 negatywnych. Do każdej cechy przyporządkowano skalę z wartościami porównującymi nasilenie cechy u badanej osoby w porównaniu z osobami z całej klasy: dużo mniej, raczej mniej, tak samo jak inni, raczej więcej, dużo więcej. Na podstawie wyników badania odnotowano nasilenie cech pozytywnych większe niż negatywnych w warunkach prywatnych. Nie stwierdzono istotnego statystycznie związku między wysokością samoopisów pozytywnych i negatywnych w autoprezentacji prywatnej. Odnotowano statystycznie istotną zależność negatywną między samoopisami o różnym znaku w autoprezentacji publicznej.