Celem badania było zebranie informacji na temat samooceny przygotowania zawodowego nauczycieli dotyczącej znajomości teorii i praktycznych umiejętności dydaktycznych. Sondaż przeprowadzono wśród 68 nauczycieli historii, jednak kwestionariusz wypełniło 65 osób. W sondażu pytano o: dział historii, w którego zakresie nauczyciel odczuwa największą potrzebę pogłębienia wiedzy; przygotowanie do realizacji celów nauczania i szczególnie preferowane cele nauczania historii; przygotowanie metodyczne do nauczania historii; metody nauczania historii i trudności z nimi związane; wykorzystanie pomocy dydaktycznych; czynniki wpływające na skuteczność poszczególnych metod nauczania; przydatność form doskonalenia zawodowego. Pierwotnie w badaniu planowano wykorzystać trzy narzędzia badawcze: arkusz hospitacji lekcji, test sytuacyjny i arkusz samooceny oraz preferencji nauczyciela. Z powodu rozwiązania Centrum Doskonalenia Nauczycieli udało się jedynie przeprowadzić sondaż diagnostyczny oparty na arkuszu samooceny. Według wyników sondażu diagnostycznego stwierdzono, że największa rozbieżność między wykształceniem formalnym a rzeczywistymi umiejętnościami występuje u nauczycieli ze stażem w przedziale 13-20 lat. Nauczyciele historii reprezentują przestarzały model doboru i formułowania celów w nauczaniu historii. To powinno skłonić do opracowania nowoczesnej dydaktyki historii. Co więcej, powinno się upowszechnić wśród nauczycieli historii metody oparte na samodzielnym dochodzeniu ucznia do wiedzy. W tym celu można wykorzystać gry dydaktyczne albo zabytki kultury jako źródło wiedzy historycznej. Sondaż pokazał, że nauczyciele akceptują dotychczasowe formy doradztwa i doskonalenia zawodowego.