Przedmiotem badania uczyniono zależność występującą pomiędzy posiadaną przez nauczyciela strukturą osobowości a przejawianą przez niego pozycją życiową. Badaniu poddano strukturę drugiego stopnia osobowości nauczycieli i ich pozycję życiową w relacji do uczniów. Badaniem objęto 211 nauczycieli szkół gimnazjalnych; analizie poddano dane od 204 osób. Do zebrania materiału wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Strukturę osobowości badano za pomocą techniki egogramu. Pozycję życiową określono za pomocą techniki dyferencjału semantycznego (SD) Osgooda i in. Respondenci w bardzo niskim stopniu widzieli u siebie negatywne aspekty stanów JA. Było to być może spowodowane brakiem negatywnych aspektów (autorka uważa jednak to za mało prawdopodobne), dość niskim poziomem samoświadomości nauczycieli albo brakiem chęci ujawnienia (przed badaczem i samym sobą) negatywnych obszarów siebie. Na podstawie analizy wyników stwierdzono, że osoby posiadające pozycję JA+TY+ charakteryzowały się sporą liczbą zapisów rodzicielskich, które z kolei ułatwiały im efektywne zachowanie w sytuacjach znanych. Zasoby z obszaru Rodzica Praktycznego ułatwiały im automatyczne działanie w sytuacjach niewymagających głębszej analizy. Zauważono ponadto, że wyższemu kateksjonowaniu określonych stanów JA zazwyczaj towarzyszyła pozycja JA+TY+. Miało to związek z wysokim stopniem rozpoznania przez nauczycieli głównie pozytywnych aspektów JA. Badani zauważali u siebie dysfunkcjonalność własnej efektywności działania w obszarze: Dziecko Przystosowane.