Badanie przeprowadzono w celu weryfikacji następujących hipotez: 1) 10–11-letni chłopcy z zespołem ADHD o prawidłowym rozwoju intelektualnym różnią się istotnie od swoich rówieśników bez tego zespołu pod względem częstości oraz stopnia nasilenia jawnego i ukrytego lęku. 2) 10–11-letni chłopcy z zespołem ADHD różnią się istotnie od swoich rówieśników bez tego zespołu zarówno pod względem częstości występowania, jak i stopnia nasilenia depresji. Do zebrania materiału posłużono się Krótką Skalą Inteligencji M. Choynowskiego, Skalą ocen zespołu zaburzeń koncentracji uwagi/nadruchliwości/impulsywności, techniką Jaki jesteś M. Choynowskiego i E. Skrzypek oraz Inwentarzem Stanu i Cechy Lęku dla Dzieci: Jak się czujesz C.D. Spielbergera. W badaniu wykorzystano również test R.B. Catella Współczesne Malarstwo, M. Kovacs Inwentarz Depresyjności Dziecka oraz Arkusz umożliwiający poznanie środowiska wychowawczego J. Konopnickiego i M. Ziemby. Próbę stanowiło 254 chłopców w wieku 10 i 11 lat. Respondentów podzielono na trzy grupy: 1) 92 osoby z dużym nasileniem cech zespołu ADHD; 2) 79 osób z przeciętnym nasileniem; 3) 83 osoby bez cech tego zespołu. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że w grupie chłopców z zespołem ADHD istotnie częściej występowały objawy depresji; odnotowano u nich istotnie częstszy jawny i ukryty niepokój. Wykazano również, że im więcej cech charakteryzujących zespół ADHD mieli respondenci, tym wyższy przejawiali stopień nasilenia jawnego i ukrytego niepokoju oraz objawów depresji.