Przedmiotem holistycznej analizy autorka uczyniła działania podejmowane przez władze oświatowe i samorządowe oraz rodziców na rzecz poprawy bezpieczeństwa w szkołach i placówkach oświatowych. Na podstawie analizowanych danych próbowano określić m.in.: przyczyny powodujące zakłócenie bezpieczeństwa w szkole, uwarunkowania bezpieczeństwa szkolnego, udział dzieci i młodzieży z grup mniejszościowych w bezpieczeństwie szkoły, społeczną ocenę bezpieczeństwa szkoły. Założono wstępnie m.in., że Przyczyny powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w szkołach są bardzo niejednorodne i zmieniają swój zakres, strukturę i charakter w zależności od wielu uwarunkowań. Przyjęto również, że uczniowie pochodzenia romskiego, realizujący obowiązek szkolny, rzadko biorą udział w zakłócaniu bezpieczeństwa szkoły ze względu na zbyt małą liczebność. Autorka zauważyła, że przestępstwa szkolne są w dużej mierze wykrywalne, ale mimo ich wykrywalności i podejmowanych działań prewencyjnych w dalszym ciągu liczba przestępstw w szkołach wzrasta. Okazało się, że w istocie uczniowie romscy biorą niewielki udział w przestępczości szkolnej. Zdaniem nauczycieli i dyrektorów uczniowie ci nie przejawiają zachowań patologicznych – nie kradną, nie biorą udziału w bójkach, nie napadają na inne dzieci. Poza tym dzieci romskie mają obniżoną frekwencję na zajęciach, co powoduje, że ich udział w życiu szkoły jest ograniczony. Dyrektorzy śląskich szkół wprowadzają różnorodne formy zapewniające uczniom bezpieczeństwo, np. zarządzają wzmożone dyżury nauczycieli, zatrudniają firmy ochroniarskie, powołują koordynatorów ds. bezpieczeństwa, prowadzą rejestr wejść i wyjść, a także zakładają w placówkach monitoring. Badania przywołane przez autorkę artykułu wskazują, że w Polsce do wypadków w szkołach dochodzi znacznie częściej niż w innych środowiskach pracy w Polsce. Najwięcej wypadków zdarza się podczas lekcji wychowania fizycznego (wskaźnik wynosi 37%); 27% wypadków ma miejsce podczas przerw.