Badanie przeprowadzono w celu diagnozy poziomu koordynacji ruchowej i skoczności młodzieży uczęszczającej do szkół baletowych (w tym analizy porównawczej pod względem płci, wieku, stażu oraz stopnia profesjonalizacji umiejętności tanecznych). Próbę badawczą stanowiło 145 uczniów (w tym 126 dziewcząt oraz 19 chłopców) dwóch szkół baletowych w Poznaniu (79 osób) oraz Warszawie (66 osób). Do zebrania materiału wykorzystano skocznościomierz oraz zadania z testu W. Starosty. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że poziom globalnej koordynacji ruchowej i skoczności był u badanych stosunkowo wysoki. Wykazano również, że dominującym kierunkiem obrotu w wyskoku obunóż i jednonóż był kierunek w prawo (z zastrzeżeniem, że różnice między obrotem w prawo i w lewo nie były istotne statystycznie, co wskazuje na symetryczne nauczanie techniki w tańcu klasycznym). Ponadto okazało się, że we wszystkich zadaniach wyższe wyniki osiągnęli mężczyźni. Zgromadzony materiał pozwolił także wykazać niższy poziom koordynacji uczniów i uczennic w porównaniu z tancerzami zawodowymi (najniższy poziom koordynacji i skoczności odnotowano u uczniów klasy czwartej, w związku z czym sformułowano wniosek o wzroście poziomu tej zdolności wraz z długością stażu).