Cele badania: określenie poziomu wybranych zdolności koordynacyjnych i jego zmienności w rocznym cyklu nauki u uczennic szkół baletowych; poszukiwanie współzależności miedzy wybranymi zdolnościami koordynacyjnymi; porównanie poziomu zdolności koordynacyjnych uczennic szkół baletowych, tancerzy i tancerek różnych form tańca oraz dziewcząt nieuczestniczących w zajęciach z tańca. Próbę badawczą stanowiło 90 uczennic klas IV-VIII z warszawskiej oraz poznańskiej szkoły baletowej. Wiek badanych mieścił się w przedziale od 13 do 17 lat. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano następujące testy: globalnej koordynacji ruchowej W. Starosty, równowagi dynamicznej P. Hirtza, orientacji przestrzenno-czasowej P. Hirtza, częstotliwości ruchów K. Mekoty; szybkości reakcji Ditricha w modyfikacji W. Starosty, rytmizacji ruchów Johnsona-Metheny w modyfikacji J. Raczka oraz skoczności W. Starosty. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono wysoki poziom wybranych zdolności motorycznych u badanych uczennic. Najwięcej istotnych statystycznie przyrostów w zakresie analizowanych zdolności odnotowano u dziewcząt klas czwartych (w tym globalnej koordynacji ruchowej, szybkości reakcji kończyn górnych, orientacji przestrzenno-czasowej, częstotliwości ruchów i skoczności), z kolei u dziewcząt z klas V-VIII zaobserwowano istotne obniżenie szybkości reakcji, a z klas piątych – również poziomu rytmizacji. Wykazano również wyższy poziom globalnej koordynacji u uczennic szkół baletowych w porównaniu z kobietami uprawiającymi taniec współczesny i turniejowy.