Celem badania była analiza porównawcza poziomu wykształcenia ludności krajów Unii Europejskiej oraz analiza wzrostu gospodarczego tych krajów. Badaniem objęto lata 1990-2003 (w okresie tym członkami UE było 15 krajów, wyłączono z nich jednak Luksemburg, m.in. z powodu niepełnych danych statystycznych). Analizę oparto na podstawie materiałów publikowanych przez Eurostat oraz OECD. Za wskaźniki poziomu wykształcenia przyjęto m.in.: odsetek populacji w wieku 25-34 lat, która posiada wyższe wykształcenie, liczbę studentów przypadających na 1000 osób w wieku 15-64 lat, odsetek pracowników najemnych uczestniczących w kursach kształcenia ustawicznego, organizowanych przez pracodawców. Za wskaźnik wzrostu gospodarczego przyjęto z kolei: przyrosty względne o podstawie zmiennej poziomu PKB per capita w krajach UE oraz średnioroczne tempo wzrostu PKB per capita w krajach UE. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że najwyższy poziom wykształcenia ludności charakteryzował mieszkańców krajów skandynawskich: Szwecji, Danii i Finlandii. W dalszej kolejności odnotowano mieszkańców Wielkiej Brytanii, Austrii, Niemiec, Belgii, Holandii, Irlandii oraz Francji (średni poziom wykształcenia). Relatywnie najniższy poziom wykształcenia ludności odnotowano w krajach południowych: Hiszpanii, Włoszech, Grecji i Portugalii. Jednocześnie zaobserwowano, że pod względem tempa wzrostu gospodarczego w latach 1990-2002 liderem była Irlandia. Kolejne miejsca zajęły Hiszpania i Portugalia (tempo powyżej 2% rocznie). Natomiast najsłabsze tempo wzrostu charakteryzowało Szwecję, Francję, Włochy i Finlandię.