Celem badania było określenie wpływu zabaw manipulacyjnych na rozwój wyobrażenia operacji technologicznych u dzieci. W badaniu posłużono się metodą obserwacji. Podczas zabaw dzieci wykorzystywały drewniane klocki, mozaiki, układanki, puzzle, plastikowe i drewniane piramidki. Jedna z zabaw polegała na ułożeniu piramidki z plastikowych, różnokolorowych klocków. Wśród trzylatków zabawę tę podjęło osiem dziewczynek (na 12) i pięciu chłopców (na ośmiu w grupie); w grupie czterolatków – sześć dziewczynek (na dziewięć) i dziewięciu chłopców (na 11); wśród pięciolatków – pięć dziewczynek (na siedem) i siedmiu chłopców (na 13); wśród sześciolatków – osiem dziewczynek (na 11) i ośmiu chłopców (na dziewięciu). Trzylatkom ułożenie piramidy zajęło około pięciu minut, starszym przedszkolakom – około dwóch. Podczas nakładania kolorowych klocków na kijek dzieci wykonywały następujące ruchy proste: pionowe, w górę i dół; przesuwały, obracały i nakładały klocki. Dziewczynki najczęściej wykonywały ruchy w górę, a chłopcy – ruchy pionowe. Po zabawach manipulacyjnych przeprowadzono z dziećmi ćwiczenia w celu usprawnienia ruchów i operacji prostych, m.in. gry zręcznościowe z piłką, balonem, woreczkiem itp., ćwiczenia dłoni i pięści, układanie modeli z dłoni, ćwiczenia sprawnościowe palców (kominiarz, rak, gra na flecie), zbieranie, nawlekanie, przewlekanie i przeplatanie drobnych elementów, papieroplastykę (ugniatanie papierowych kul i rzucanie nimi do celu), układanie puzzli, lepienie z gliny, plasteliny, modeliny. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że manipulowanie zabawkami przez dzieci ma wpływ na rozwój ich wyobraźni technicznej operacyjnej. Dzięki tym ćwiczeniom badane dzieci wytworzyły w wyobraźni pewien schemat czynności potrzebny do osiągnięcia celu, a następnie szybciej i sprawniej wykonywały operacje na przedmiotach. Schemat ruchów był trwały.