Badanie miało na celu charakterystykę przystosowania społecznego dzieci z cukrzycą typu 1 oraz określenie związku przystosowania społecznego z niektórymi zmiennymi wyrażającymi funkcjonowanie społeczne. W badaniu wykorzystano Arkusz Zachowania się Ucznia (AZU) w opracowaniu B. Markowskiej. Eksploracją objęto dwie grupy badanych: 70 uczniów zdrowych i uczniów chorych na cukrzycę typu 1 w wieku 10-13 lat (w tym 30 dziewcząt i 40 chłopców) oraz 70 nauczycieli i rodziców tych samych uczniów (zdrowych i chorych na cukrzycę typu 1). Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że uczniowie z cukrzycą typu 1 byli znacznie gorzej uspołecznieni i manifestowali więcej zachowań zahamowanych od uczniów zdrowych. Nie wykazano jednak różnic między grupami w zakresie umotywowania do nauki szkolnej, negatywnej postawy wobec innych i wymagań szkoły oraz zainteresowań seksualnych. Dziewczęta z cukrzycą były bardziej uspołecznione i lepiej przystosowane do nauki szkolnej od chorych chłopców. Podobnych różnic nie wykazano w przypadku zachowań antyspołecznych, zahamowań i zainteresowań seksualnych. Czas trwania choroby nie różnicował istotnie przystosowania społecznego badanych, natomiast poziom wyrównania metabolicznego wyraźnie różnicował przystosowanie społeczne uczniów z cukrzycą.