Badanie zrealizowano w ramach tematu badawczego BW04/06 Ból cierpienie i choroba przewlekła w świadomości osób zdrowych i chorych. Celem badania było przetestowanie zaproponowanych technik wykorzystujących zjawisko projekcji w badaniu doświadczeń dzieci związanych z bólem. Techniki te zostały przewidziane jako narzędzia do stosowania przez pedagoga. Dla każdej wykorzystanej techniki stworzono kategorie odpowiedzi. Techniki dzieliły się na dwie grupy: polegające na zwracaniu się wprost do badanego w celu poznania doświadczenia w konfrontacji z bólem (technika rysunku, technika niedokończonych zdań) oraz wykorzystujące czynnik pośredniczący (m.in. wypowiedzi dzieci związane z prezentowaną im reprodukcją obrazu). Badaniem objęto 15 dzieci w wieku 5-14 lat chorych na choroby przewlekłe o typie reumatycznym. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że niezależnie od zastosowanej techniki wraz z wiekiem dzieci następowała zmiana treści wykorzystywanych do wyrażania doświadczenia bólu. Dzieci młodsze (5-10 lat) okazały się bardziej szczere i otwarte w komunikowaniu swoich doświadczeń, dzieci starsze zaś (11-14 lat) cechowały dystans, niejednoznaczność odpowiedzi, bezsilność i niechęć do mówienia o swoich doznaniach. Rysunki dzieci oraz inne wykorzystane techniki ujawniły, że młodsi badani częściej wskazywali bezpośrednio na miejsce doświadczanego bólu oraz prezentowali optymizm i nadzieję pomimo odczuwanego strachu. Natomiast dzieci starsze częściej korzystały z metafor w wyrażaniu swoich emocji i odczuwały lęk nie tylko w odniesieniu do aktualnej sytuacji, lecz także w związku z przyszłym życiem z chorobą.