Badanie przeprowadzono w celu weryfikacji założeń na temat wpływu lęku na procesy poznawcze oraz wpływu muzyki na nastrój (dokładnie poziom lęku) badanych. Projekt badawczy składał się z trzech etapów: w pierwszym (badanie pilotażowe) wybrano utwory muzyczne, którymi posłużono się w badaniu właściwym (wyboru dwóch utworów spośród 31 pogodnych i spokojnych oraz 35 pobudzających dokonało 12 kompetentnych sędziów – finalnie do badania właściwego wykorzystano uspokajający utwór z płyty z muzyką relaksacyjną, bazujący na dźwiękach szumu morskich fal, oraz utwór zagrażający, który był fragmentem ścieżki dźwiękowej z komputerowej gry o konwencji horroru). Drugi etap polegał na sprawdzeniu wpływu muzyki na nastrój uczestników badania (43 uczniów liceum ogólnokształcącego w wieku od 16 do 18 lat poproszono o wypełnienie Przymiotnikowej Skali Nastroju). Natomiast w trzecim etapie sprawdzano wpływ lęku na procesy pamięciowe (badaniem objęto 153 uczniów liceum w wieku od 16 do 18 lat, których poproszono o zapamiętanie listy słów w trzech typach warunków: przy muzyce relaksacyjnej, zagrażającej oraz w ciszy). Do zebrania materiału badawczego zastosowano Przymiotnikową Skalę Nastroju (UMACL), Kwestionariusz Stanu i Cechy Lęku (STAI), listę 30 słów (które różniły się wydźwiękiem emocjonalnym, w tym 10 zagrażających, 10 pozytywnych oraz 10 neutralnych). Otrzymane wyniki pozwoliły wykazać, że lepsze ogólne wyniki pamięciowe otrzymały osoby o niskim poziomie lęku w porównaniu z osobami wysokolękowymi. Ponadto stwierdzono, że badani o niższym poziomie lęku zapamiętywali lepiej słowa neutralne i pozytywne niż zagrażające. Jednocześnie okazało się, że wbrew oczekiwaniom osoby wysokolękowe również zapamiętywały lepiej te same typy wyrazów (tzn. neutralne i pozytywne, a nie zagrażające).