Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: 1) Czy klimat dla kreatywności mierzony Kwestionariuszem Kreatogennego Klimatu Szkoły to zjawisko, którego pomiar dokonywany jest na jednostkowym, czy też organizacyjnym poziomie? 2) Czy szanse na rozwój zdolności twórczych rosną liniowo wraz ze wzrostem nasilenia trzech wymiarów klimatu, czy też relacje są krzywoliniowe? 3) Czy i jakie relacje występują między trzema charakterystykami klimatu dla twórczości a zdolnościami twórczymi? Do zebrania materiału badawczego zastosowano Kwestionariusz Kreatogennego Klimatu Szkolnego oraz Rysunkowy Test Myślenia Twórczego K.K. Urbana i H. Jellena. Badaniem objęto 1878 osób (w tym 930 mężczyzn oraz 935 kobiet; 13 osób nie podało swojej płci). Wśród respondentów 1172 uczęszczało do gimnazjum, a 706 do liceum. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono, że zastosowany kwestionariusz był odpowiedni do pomiaru klimatu rozumianego zarówno jako indywidualna percepcja osoby oceniającej, jak i obiektywna kategoria analizy na poziomie ekologicznym. Stwierdzono również, że relacje między poszczególnymi wymiarami klimatu dla kreatywności a zdolnościami twórczymi miały krzywoliniowy charakter. Jednocześnie potwierdzono złożoność i nieaddytywność relacji interakcyjnych, które występowały między analizowanymi wymiarami. Odnotowano przewagę szkół „zimnych” i „gorących” nad „letnimi” oraz wykazano, że rezultaty uzyskiwane przez uczniów ze szkół z przeciętnym nasileniem składowych klimatu były istotnie słabsze w porównaniu z wynikami młodzieży z placówek z wysokimi rezultatami w zakresie interpersonalnego i zadaniowego klimatu w zakresie kreatywności.