Badanie przeprowadzono w celu diagnozy sposobu uczniowskiego postrzegania pedagogicznej władzy. Próbę badawczą stanowiło 172 uczniów (w tym 91 dziewcząt oraz 81 chłopców), którzy uczęszczali do trzeciej klasy jednego z warszawskich gimnazjów oraz do dwóch placówek zlokalizowanych w podwarszawskich miejscowościach. Do zebrania materiału badawczego zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety. W wyniku przeprowadzonego badania okazało się, że 78 osób (w tym 43 dziewczęta i 35 chłopców) deklarowało duży dystans do władzy. Zgodnie z otrzymanym materiałem mały dystans charakteryzował 65 osób (37 dziewcząt i 28 chłopców), natomiast ambiwalentny stosunek do władzy wyraziło zaledwie 29 ankietowanych. Udzielone odpowiedzi ujawniły ponadto, że uczniowie o dużym dystansie najczęściej wśród akceptowanych zachowań nauczycieli wymieniali: dobre nauczanie (30%), ponowne tłumaczenie trudnego problemu (15%), ciekawy sposób prowadzenia zajęć (14%) oraz zrozumiałe wyjaśnianie (9%). Badani o małym dystansie do władzy najczęściej akceptowali dobre nauczanie (49%), następnie: nienarzucanie przez pedagoga swojego sposobu myślenia (22%), dobre przygotowanie do lekcji (16%), umiejętne tłumaczenie (15%), ciekawy sposób przekazywania wiedzy (14%) oraz kontrolowanie wiedzy ucznia (10%). Ponadto odnotowano, że uczniowie o ambiwalentnym stosunku do władzy do najbardziej akceptowanych zaliczyli również dobre uczenie (21%).