Celem badania było określenie związku percepcji postaw rodzicielskich z poziomem rozumienia empatycznego u młodzieży z dysfunkcją narządu wzroku i młodzieży z dysfunkcją narządu ruchu. Postawiono hipotezę, zgodnie z którą u młodzieży z defektami wzroku wystąpi silny związek percypowanych postaw rodzicielskich z poziomem rozumienia empatycznego innych ludzi, u młodzieży z dysfunkcją ruchu zaś wystąpi silny związek percypowanych postaw autonomii ze strony rodziców z rozumieniem empatycznym innych ludzi. W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Rozumienia Empatycznego Innych Ludzi Węglińskiego oraz Skalę Postaw Rodzicielskich w opracowaniu Plopy (wersja dla młodzieży). Badaniem objęto 30 osób z dysfunkcją narządu wzroku oraz 30 osób z dysfunkcją narządu ruchu w wieku 13-19 lat. Wyniki badania częściowo potwierdziły hipotezę badawczą. Percepcja niektórych postaw rodzicielskich pozostawała w związku z poziomem rozumienia empatycznego innych ludzi w obu grupach badanych. W przypadku młodzieży z niepełnosprawnością wzroku istotny statystycznie związek wykazano między poziomem rozumienia empatycznego a percepcją postawy autonomii ze strony matek, co wskazywało na większą rolę matek w kształtowaniu empatii dzieci z tej grupy, przypuszczalnie ze względu na nieobecność ojca (ojcowie dzieci niepełnosprawnych często opuszczają rodzinę) lub rzadszy kontakt z pracującym ojcem. Wśród wszystkich badanych postawa nadmiernie wymagająca u ojca korelowała z obniżonym poziomem rozumienia empatycznego młodzieży. Bliskie istotności statystycznej były następujące związki między zmiennymi (tylko w grupie młodzieży z niepełnosprawnością ruchową): empatią i percepcją akceptacji ze strony ojców (korelacja dodatnia) oraz poziomem rozumienia empatycznego a postawą niekonsekwentną ze strony matek (korelacja ujemna).