Główne pytanie badawcze brzmi: jakie są postawy rodziców w percepcji młodzieży z defektem wzroku. W badaniu wzięło udział 30 osób. Była to młodzież w wieku 13-17 lat mająca problemy wzrokowe. Przebadano 17 dziewcząt i 13 chłopców (w grupie tej było 7 osób niewidomych i 23 słabowidzących). W badaniu wykorzystano Kwestionariusz do Badania Zachowania się Rodziców w Percepcji Dziecka – CRPBI (oprac. Schaefer). Narzędzie to posłużyło do dalszych analiz w czterech aspektach: bliskości uczuciowej, dystansu uczuciowego, kontroli i autonomii. Wyniki badania dotyczące percepcji postaw wychowawczych matek i ojców w badanej grupie młodzieży wskazują, że respondenci z uszkodzeniem wzroku – ogólnie rzecz ujmując – odbierają rodzicielską postawę w stosunku do siebie pozytywnie. Zarówno jeden, jak i drugi rodzic cechują się akceptacją (również ich indywidualności), koncentracją na dziecku, zainteresowaniem sprawami dziecka. Jak wynika z badania, dla żeńskiej części badanych matka stanowi najbliższą osobę (u chłopców brak jest jakiejkolwiek tendencji w tym zakresie). Aspekt dystansu uczuciowego uzyskał niskie wyniki (co wskazuje na dobre relacje emocjonalne między rodzicami a dzieckiem). W zakresie kontroli respondenci czują się bardziej sprawdzani przez matki. Kwestia mniejszej dyscypliny (autonomii) bardziej widoczna jest u dziewcząt niż u chłopców.