Przedmiotem badania były zachowania agresywne dorastającej młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie, uczącej się w szkołach ponadpodstawowych (gimnazjum i zasadniczej szkole zawodowej) w województwach małopolskim, śląskim i podkarpackim. Celem badania było określenie zależności między strukturą rodziny i więziami wewnątrzrodzinnymi a zachowaniami agresywnymi. Pierwszym, diagnostyczno-selekcyjnym etapem badania objęto 307 uczennic i uczniów gimnazjów oraz zasadniczych szkół zawodowych w wieku 15-18 lat, w tym 125 dziewcząt i 182 chłopców, oraz 65 rodziców uczniów, w tym 42 matki i 23 ojców. Do drugiego, eksploracyjnego etapu badania zakwalifikowano 98 osób, w tym 31 dziewcząt i 67 chłopców. Etapem eksperymentalnym objęto z kolei 40 osób, w tym 20 dziewcząt i 20 chłopców; podzielono je na grupę eksperymentalną i kontrolną, które liczyły po 20 osób. W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego (pierwsze dwa etapy) oraz eksperymentu pedagogicznego (trzeci etap). W trzecim etapie wykorzystano opracowany program socjoterapeutyczny Uzdrowić świat przez rodzinę, którego zastosowanie stanowiło zmienną eksperymentalną. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że wadliwie konstruowane relacje wewnątrzrodzinne oraz błędy wychowawcze rodziców i opiekunów stanowiły najczęstszą przyczynę zaburzeń zachowania młodzieży z diagnozą niepełnosprawności intelektualnej, przejawiających się w formie zachowań agresywnych. Ścisła zależność łączyła preferowany model wychowania z objawami agresji u młodzieży – im więzi w rodzinie były bardziej rozluźnione, a kontrola nad wychowaniem dzieci mniejsza, tym większe było prawdopodobieństwo wystąpienia konfliktów i różnopostaciowej agresji. Źródłem konfliktów i niezadowolenia młodzieży były również nadmierna troska i kontrola rodziców. Zachowania agresywne młodzieży niepełnosprawnej były wynikiem frustracji i niedostatków w zakresie wychowania oraz naśladowaniem wzorów w otoczeniu społecznym, w tym rodziców. Konflikty w rodzinie, brak więzi między rodzicami i dziećmi oraz deprywacja potrzeb egzystencjalnych i społecznych niepełnosprawnej młodzieży wpływały na wyznawany przez nią system wartości, obraz rodziców oraz zachowania wobec rodziców. Zachowaniom agresywnym sprzyjał również niski poziom samooceny i autopercepcji. Zastosowanie programu Uzdrowić świat przez rodzinę przyniosło pozytywne skutki w postaci podejmowania przez młodzież prób zażegnania konfliktów w rodzinie, poszukiwania wsparcia i pomocy u rodziców i innych osób, wykazywania większego zrozumienia dla instytucji rodziny i samych rodziców. Stwierdzono duże zapotrzebowanie rodzin z młodzieżą niepełnosprawną intelektualnie na ukierunkowaną na jej potrzeby konkretną pomoc.