Badanie przeprowadzono w celu diagnozy edukacyjnej użyteczności nauczania zdalnego (TIK) w szkolnictwie wyższym. Do zgromadzenia materiału badawczego posłużono się metodą eksperymentu pedagogicznego oraz sondażu diagnostycznego, z wykorzystaniem techniki ankiety, obserwacji, analizy dokumentów oraz testów pedagogicznych i psychologicznych. Próbę badawczą stanowiło 152 studentów stacjonarnych oraz 205 studentów zaocznych (łącznie 357 osób). 52% badanych zdecydowało się na edukację zdalną (186 osób – grupa eksperymentalna), pozostała część badanych uczęszczała na zajęcia w tradycyjny sposób (grupa kontrolna). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że nie ma podstaw do odrzucenia hipotezy o identycznych rezultatach osiąganych przez uczestników obu grup. Do zaliczenia nie przystąpiło czterech studentów z grupy eksperymentalnej, a 12% nie uzyskało pozytywnego wyniku (taki sam odsetek badanych nie otrzymał zaliczenia w grupie kontrolnej). Ponadto wykazano, że najwięcej połączeń z serwerem ćwiczeniowym odbywało się w godzinach popołudniowych oraz wieczornych, pomiędzy godziną 16 a 24. Zgromadzony materiał pozwolił także ustalić, że najczęściej wybieraną formą komunikacji z nauczycielem była korespondencja za pośrednictwem poczty elektronicznej (63%) oraz wirtualne konsultacje w chatroomie (12%). W ocenie większości studentów materiał kursu internetowego był odpowiedni (76%), a 96% ankietowanych uznało przystępność materiałów za dobrą i bardzo dobrą.