Badaniem objęto studentki pierwszego roku Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Rok urodzenia badanych: 1978-1988. W badaniu wzięło udział łącznie 896 kobiet pochodzących ze środowiska wiejskiego (31,1% ogółu studentek). Pomiary antropometryczne, dokonane w ramach badania, przeprowadzono zgodnie z techniką Martina. Przeanalizowano następujące wymiary ciała: wysokość ciała, masę ciała, długość głowy z szyją, tułowia, kończyn górnych i dolnych, szerokość barków, bioder, klatki piersiowej, obwód klatki piersiowej w spoczynku uda. 10,2% matek badanych studentek i 6,1% ojców posiadało wykształcenie wyższe, 54% matek i 34,9% ojców – wykształcenie średnie, 29,8% matek i 53,7% ojców – zawodowe, a 6% matek i 5,3% ojców – podstawowe. Stwierdzono niewielki wpływ wykształcenia rodziców na średnie wartości cech somatycznych badanych kobiet. Zaobserwowano jedynie, że córki rodziców z podstawowym wykształceniem osiągały najniższe wartości dla większości cech somatycznych. Okazało się ponadto, że córki matek z wyższym wykształceniem miały najniższe wartości takich wskaźników wagowo-wzrostowych jak BMI, Rohrera i Queteleta (były najsmuklejsze i miały najsłabszą budowę ciała). Z kolei jedynaczki posiadały najwyższe wartości wskaźników BMI, Rohrera, barkowego, barkowo-wysokościowego. Wyniki pomiarów zestawiono z wynikami podobnego badania, w którym brały udział studentki z Kielc. Okazało się, że kobiety ze środowiska wiejskiego, studiujące w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, charakteryzowały się nieco wyższymi średnimi arytmetycznymi porównywanych cech w stosunku do kobiet z Kielc.