W badaniu uczestniczyło 333 uczniów klas piątych i szóstych szkoły podstawowej, I-III klas gimnazjalnych oraz I-III klas w szkołach ponadgimnazjalnych. W badanej próbie znalazło się 178 dziewcząt i 155 chłopców. Wiek respondentów mieścił się w przedziale 11-18 lat. Prawie co trzecia badana osoba pochodziła z dużych miast, a ponad 23% ze wsi. Badania miały charakter grupowy. W badaniu uczestniczyła również grupa kliniczna, w której znalazło się 266 uczniów w wieku 11-18 lat, w tym 164 dziewczęta i 102 chłopców. Osoby z grupy klinicznej chorowały na cukrzycę typu 1, otyłość prostą, niskorosłość, czynnościowe bóle głowy, choroby tarczycy, anoreksję oraz zaburzenia w zakresie obwodowego układu nerwowego, zaburzenia żołądkowe i epilepsję. 55,3% uczniów hospitalizowanych uczęszczało do gimnazjów. Do pomiaru wykorzystano skalę jakości życia dla młodzieży SJŻ-M, stanowiącą operacjonalizację modelu jakości życia opracowanego na Uniwersytecie Waszyngtońskim. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano również kwestionariusz zdrowotny w wersji dla dzieci i młodzieży od ośmiu do 18 lat (KIDSCREEN-52). W grupie zdrowych uczniów rozwojowa jakość życia reprezentowała blisko 23% wyjaśnianej wariancji. Drugi z czynników – jakość życia zależna od zdrowia – wyjaśniał ponad 15% wariancji. Sens tego czynnika wyznaczały w największym stopniu wolny czas, odczucia, aktywność fizyczna i zdrowie oraz koledzy. Okazało się ponadto, że pozytywny stosunek do siebie, innych i życia w ogólności wyjaśniał nieco ponad 14% wariancji.