Badanie miało na celu charakterystykę uwarunkowań stosowania przez rodziców młodszych dzieci aktywnej i biernej formy mediacji korzystania z mediów, czyli podejmowania nieformalnych działań wychowawczych dążących do formowania właściwych sposobów korzystania z mediów. Badaniem objęto 313 rodziców dzieci w wieku 6,0-6,6 roku, w tym 272 kobiety i 41 mężczyzn. Zastosowano metodę wywiadu strukturalizowanego na temat doświadczeń medialnych dzieci. Narzędzie badawcze wzorowano na doświadczeniach M. Cupitt (1998), V. Rideout (2003), D.F. Robertsa (1999) i Warrena (2003). Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że wraz z osiągnięciem przez dzieci wieku sześciu lat wzrastał zakres stosowania mediacji aktywnej przez rodziców (nie tylko wspólne oglądanie przekazu medialnego, lecz także wskazywanie reguł korzystania z mediów, podejmowanie dyskusji o mediach i treściach w nich ukazywanych, podejmowanie działań restrykcyjnych). Ten rodzaj mediacji był częściej stosowany przez rodziców posiadających więcej dzieci. Z kolei mediacji biernej (wspólne oglądanie bez szerszych dyskusji, wymiana ocen i ekspresja przeżyć związanych z oglądanymi treściami) sprzyjało przekonanie rodziców o edukacyjnym walorze mediów. Zakres stosowania mediacji biernej spadał w przypadku, w którym włączony ekran był stałym elementem otoczenia dziecka. Obie formy mediacji podejmowane były przez rodziców częściej, jeśli wyrażali oni przekonanie o negatywnym wpływie mediów na dzieci.