Badanie przeprowadzono w celu diagnozy zjawiska „odfleksyjniania” w środowisku szkolnym. Próbę badawczą stanowiło 25 uczniów uczęszczający do drugiej klasy gimnazjum, którzy byli uczeni odmiany nazw własnych. Zdecydowana większość badanych pochodziła z rodzin inteligenckich. Analizę oparto na wynikach sprawdzianu przeprowadzonego przez nauczyciela języka polskiego (zadanie testowe polegało na dostosowaniu formy napisanych na tablicy imion i nazwisk do podanych formuł wprowadzających, np. Zwracam się z prośbą do…). W wyniku przeprowadzonego badania okazało się, że w przewidzianym przez nauczyciela czasie (20 minut) jedynie 16 osób połączyło podane imiona i nazwiska ze wszystkimi zwrotami wprowadzającymi. Pozostałe dziewięć osób powiązało imiona i nazwiska z trzema pierwszymi formułami. Wykazano ponadto, że żaden z uczniów nie odmienił poprawnie wszystkich podanych nazwisk. Tylko jedna osoba spośród 25 odmieniła wszystkie imiona i nazwiska. Pozostali badani zawsze deklinowali imiona oraz od 60% do 90% nazwisk pozostawiali w formie mianownika. Wyniki sprawdzianu pozwoliły odnotować również, że tylko pięciu uczniów zawsze odmieniało nazwisko żeńskie, dwie osoby zawsze deklinowały nazwisko męskie, a jedna uczennica zawsze (poprawnie lub niepoprawnie) odmieniała nazwiska męskie zakończone na spółgłoskę.