Celem badania była weryfikacja następujących hipotez: 1) Badani są świadomi swojego udziału (swojej roli) w kształtowaniu postawy prosomatycznej uczniów. 2) Badani rozumieją rolę ogólnych zasad wychowania w pracy nauczyciela wychowania fizycznego. 3) Badani rozumieją rolę zasad nauczania w pracy nauczyciela wychowania fizycznego. 4) Badani, którzy doświadczyli urazu (kontuzji), w interpretacji zasad nauczania będą częściej akcentować sprawę bezpieczeństwa ćwiczących niż ci, którzy nie przeżyli tego stanu. 5) Badani realizują ten sam program studiów, stąd ich płeć nie powinna mieć wpływu na interpretację zasad wychowania i zasad nauczania. Próbę badawczą stanowiło 156 studentów (w tym 87 mężczyzn i 69 kobiet). Do zebrania materiału badawczego zastosowano ankietę audytoryjną, w której przeważały pytania otwarte. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono prawidłowość pierwszej, drugiej oraz trzeciej hipotezy. Odpowiedzi udzielone przez respondentów wskazały, że do 70% indywidualizacja w kształceniu wiązała się z podmiotowym traktowaniem ucznia, a 94% potwierdziło, że rzetelna praca jest wyrazem identyfikacji z zawodem. Zgromadzony materiał nie potwierdził natomiast założenia czwartego, dotyczącego doświadczenia kontuzji. Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami dla 58% respondentów osobiste doznanie urazu nie przekładało się na większe zwracanie uwagi na bezpieczeństwo ćwiczących. Okazało się, że kontuzjowani najczęściej winą obarczali siebie samych (39% kobiet oraz 50% mężczyzn); znacznie rzadziej – nauczyciela (13% kobieta oraz 8% mężczyzn). Nie potwierdzono także hipotezy piątej. Wykazano, że kobiety bardziej precyzyjnie interpretowały ideę i rolę ogólnych zasad zarówno wychowania, jak i nauczania.