Badaniem objęto dwa zespoły szkół (w trakcie trwania projektu jedyne działające szkoły żydowskie w Polsce). W pierwszej części projektu badawczego posłużono się metodą obserwacji zajęć lekcyjnych oraz analizą dokumentów (w tym statutów szkół, programów wychowawczych, informatorów, programów nauczania przedmiotów żydowskich oraz stron internetowych szkół). Przeprowadzono także wywiady, m.in. z dyrektorem i wicedyrektorem szkół warszawskich czy nauczycielką nauczania zintegrowanego w szkole Lauder Morasha. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że szkoły lauderowskie nie prowadzą nauczania w języku etnicznym, prowadzą natomiast naukę języka etnicznego (hebrajskiego). Okazało się również, że pierwszeństwo w rekrutacji do szkoły mają dzieci pochodzące z rodzin żydowskich oraz posiadające żydowskie korzenie. Zgromadzony materiał pozwolił wykazać, że szkoły utrzymują stały kontakt ze środowiskiem żydowskim (w tym zwłaszcza z gminami wyznaniowymi, Centrum Edukacyjnym Kultury Żydowskiej oraz Żydowskim Instytutem Historycznym). W szkołach obchodzone są także najważniejsze święta (Rosz Haszana, Jom Kippur, Sukkot, Chanuka czy Purim). Ponadto zwrócono uwagę na wysoki poziom nauczania oraz znaczne osiągnięcia uczniów badanych placówek. W drugiej części badania przeprowadzono wywiady pogłębione z 20 absolwentami szkoły (osoby z roczników 1988-1992). Wśród zgromadzonych wypowiedzi na pytanie o motywacje przeważały wskazania renomy szkół Laudera. Respondenci często odwoływali się także do nauki języka hebrajskiego, która okazała się w późniejszej karierze zawodowej bardzo ceniona. Jednocześnie zaobserwowano nieprzypisywanie szkole nadrzędnej roli w formowaniu tożsamości kulturowej badanych.