Badanie miało na celu analizę formalnego systemu kształcenia pod względem przeciwdziałania dyskryminacji. Badanie przeprowadziło Towarzystwo Edukacji Antydyskryminacyjnej w Warszawie dzięki wsparciu finansowemu udzielonemu przez Fundację im. Stefana Batorego w ramach programu Demokracja w działaniu. Działania badawcze prowadzono w dwojaki sposób: analiza danych zastanych (dokumenty odnoszące się do systemu kształcenia: rozporządzenia, informatory, treści stron internetowych, oferty ośrodków doskonalenia nauczycieli, podstawy programowe i podręczniki z przedmiotów: język polski, historia, wiedza o społeczeństwie, wychowanie do życia w rodzinie); wywiady z osobami związanymi z systemem edukacji (sześć wywiadów pogłębionych z ekspertkami/ekspertami, cztery zogniskowane wywiady grupowe z nauczycielkami/nauczycielami). W ramach badania opracowano również metodologię monitoringu systemu edukacji formalnej pod kątem edukacji antydyskryminacyjnej w celu umożliwienia realizacji pierwszego w Polsce kompleksowego badania systemu edukacji z perspektywy edukacji antydyskryminacyjnej. Wyniki analizy pozwoliły stwierdzić, że w standardach kształcenia nie były zawarte wymogi posiadania przez nauczycielki i nauczycieli odpowiednich kwalifikacji potrzebnych do prowadzenia edukacji antydyskryminacyjnej. Oznaczało to, że realizacja tego rodzaju edukacji zależała wyłącznie od dobrej woli i poziomu świadomości nauczycielek i nauczycieli. Analiza podstawy programowej i podręczników ujawniła, że polski system edukacji formalnej w niewielkim stopniu rozwijał u uczennic i uczniów kompetencje związane z edukacją antydyskryminacyjną. W podręcznikach znajdowało się mało treści odnoszących się do powstawania i mechanizmów działania dyskryminacji, osób i grup dyskryminowanych oraz ruchów działających na rzecz emancypacji tych grup. Dodatkowo wyniki badania potwierdziły, że w ogóle nie informowano uczennic i uczniów, jak reagować na przemoc czy dyskryminację oraz jak wspierać członków i członkinie dyskryminowanych grup w sytuacji dyskryminacji.