Badanie przeprowadzono w ramach projektu obejmującego analizę doświadczeń edukacyjnych 28 kobiet i mężczyzn. W artykule autorka przedstawia fragment tych badań w celu identyfikacji mechanizmów konstruowania doświadczeń edukacyjnych w świetle życia dorosłych. Badanie miało charakter biograficzny; potraktowano je jednocześnie jako badanie interpretatywne. Wywiad dotyczył identyfikacji znaczenia studiowania, kształcenia i uczenia się. Badanym zadawano pytanie: jak to się stało, że studiujesz. W artykule przedstawiono i przeanalizowano cztery opowieści dorosłych kobiet. Pierwsza z nich – Anna (40 lat) – ukończyła szkołę zawodową i liceum dla dorosłych. Po latach podjęła naukę w szkole policealnej, by zdobyć kwalifikacje technika farmaceuty. Studiowanie odgrywało w jej przypadku rolę terapeutyczną po rozwodzie z mężem: Jak to się stało, że studiuję? Po prostu chciałam robić coś oprócz pracy i wychowywania dziecka. Nie żeby mi się nudziło, ale jestem osobą, która nie potrafi usiedzieć w miejscu (...). To był okres, w którym rozwiodłam się ze swoim mężem. W przypadku Joanny (36 lat) studia dawały jej szansę na spotkanie w szerszym gronie niż rodzina i w tym znaczeniu miały również charakter terapeutyczny. Respondentka uważała, że studia dadzą jej możliwość awansu. Celina (44 lata) podjęła studia w akademii wychowania fizycznego, by uniknąć redukcji etatów i lepiej zarabiać. Badaczka zwraca uwagę na przenikanie publicznego dyskursu edukacyjnego do indywidualnych przekonań.