Analizie poddano następujące zagadnienia: środowisko rodzinne nieletnich dziewcząt, sylwetkę społeczną badanych (wyniki w nauce, typ szkoły, problemy wychowawcze), charakterystykę czynów karalnych popełnianych przez nieletnie, reakcję wymiaru sprawiedliwości na przestępczość nieletnich dziewcząt. Badanie miało charakter jakościowy. Analizą objęto 873 akta dziewcząt, nadesłane z 40 sądów rodzinnych. Przestępstwa przeciwko mieniu popełniło 63,3% nieletnich dziewcząt, pobicia i naruszenia nietykalności cielesnej dopuściło się 12,7%, rozbojów 5,4%, a innych przestępstw 18,6%. 11% nieletnich popełniło czyn karalny w mieszkaniu, 11% w szkole i otoczeniu, 19% na ulicy i podwórku, a 46% w hipermarkecie i sklepie. Dla zdobycia danej rzeczy przestępstwa dopuściło się 42% dziewcząt, dla zdobycia pieniędzy 8%, dla żartu 5%, z zemsty 4%, pod wpływem alkoholu 2%, dla solidarności z koleżanką 3%, a z powodu namowy albo kłótni 10%. Żadnego motywu nie miało 6% nieletnich. Za popełnione przestępstwo upomnienie dostało 49,7% dziewcząt, zobowiązanie do określonego zachowania 3,2%, upomnienie oraz zobowiązanie do określonego zachowania 1,9%, nadzór kuratora 20,6%, nadzór kuratora i inne zobowiązania 3,4%. 0,4% dziewcząt trafiło do zakładu poprawczego, a 4,5% do placówki opiekuńczo-wychowawczej. Badaczka zwróciła uwagę, że sądy powinny podejmować bardziej skuteczne środki wychowawcze, np. bardziej przemyślane postanowienia o odmowie wszczęcia albo umorzenia postępowania, częstsze zobowiązania wymienione w punkcie 2 artykułu 6. Środki te poza tym powinny odpowiadać na potrzeby nieletnich i łączyć się z innymi.