Weryfikacji poddano dwie hipotezy badawcze: H1: Pozytywne doświadczenia w relacjach z rodzicami sprzyjają aktywizacji zadaniowych strategii radzenia sobie. H2: Negatywne doświadczenia w relacjach z rodzicami sprzyjają podejmowaniu obronnych (unikowych lub agresywnych) strategii radzenia sobie w sytuacji konfliktu u młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. W badaniu uczestniczyło 60 uczniów gimnazjum z niepełnosprawnością w stopniu lekkim, w tym 39 dziewcząt i 21 chłopców. Do zebrania materiału wykorzystano Kwestionariusz Trudnych Sytuacji Społecznych RTSS Boreckiej-Biernat oraz kwestionariusz PCR do pomiaru charakterystycznego zachowania rodziców w stosunku do ich dzieci. Wobec nakazu nauki w trakcie odpoczynku 23,3% badanej młodzieży reagowało unikaniem, 58,3% stosowało strategię zadaniową, a 18,3% agresywną. Wobec zakazu wycieczki szkolnej unikowo reagowało 30% gimnazjalistów, zadaniowo 50%, a agresywnie 20%. Wobec niedotrzymania słowa 23,3% uczniów stosowało strategię unikową, 48,3% zadaniową, a 28,3% agresywną. W przypadku odmowy ściągania na klasówce 21,7% reagowało unikowo, 55% zadaniowo, a 23,3% agresywnie. 25% młodzieży stosowało agresję wobec wyłudzania pieniędzy przez rówieśników, 26,7% w sytuacji obwiniania za przegraną. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że wśród młodzieży gimnazjalnej z lekką niepełnosprawnością umysłową dominują zadaniowe strategie zaradcze, co było zgodne z rezultatami badań przeprowadzonych przez Hartley i McLean (2008). W badaniu ponadto pośrednio potwierdzono zjawisko tendencyjnego spostrzegania obiektu postawy (rodzica), zaproponowane przez R. Fazio.