Weryfikacji poddano dwie hipotezy badawcze: H1: Wzrost rozbieżności między celem wychowawczym a aktualnym stanem dziecka powoduje wzrost doświadczanej trudności wychowawczej. H2: Doświadczana trudność wychowawcza (stres) determinuje wzrost negatywnej reprezentacji dziecka. W badaniu uczestniczyło 117 rodziców dzieci w wieku od trzech do 10 lat. Średnia wieku rodziców wyniosła 33 lata. Pytania zadane rodzicom w ramach badania dotyczyły 74 dziewczynek i 43 chłopców. W badaniu posłużono się kwestionariuszami w wersji elektronicznej. Na podstawie wyników badania potwierdzono pierwszą hipotezę. W istocie rozbieżność w sposób istotny statystycznie była związana z doświadczaną przez rodziców trudnością wychowawczą na poziomie umiarkowanym. Rozbieżność okazała się tłumaczyć 49% wariancji doświadczanej trudności wychowawczej. Potwierdzono także słuszność hipotezy drugiej – występuje dodatni i wysoki związek między konstruktem doświadczanej trudności wychowawczej a negatywną reprezentacją dziecka. 39% wariancji negatywnej reprezentacji dziecka było tłumaczone przez doświadczaną trudność wychowawczą. Analizy badawcze potwierdziły dobre dostosowanie modelu empirycznego do danych. Wyniki badania pozwoliły autorce na postawienie tezy, według której w umyśle rodzica istnieją dodatnie związki między rozbieżnością i doświadczaną trudnością oraz doświadczaną trudnością wychowawczą i negatywną reprezentacją dziecka. Wniosek praktyczny płynący z badania zakładał wpływ rozbieżności celu wychowawczego od aktualnego stanu dziecka na powstawanie trudności wychowawczych.